Carbagerun, dag 3

Woensdagochtend, 7.30 uur.
Gewekt door Giel's 'begin de dag met een dansje' ringtone, iets waar je niet op zit te wachten als het de vorige nacht heel erg gezellig was met alle teams op de camping. Aangezien we toch tussen 8.30 en 8.45 uur aan de start moesten verschijnen leek het ons toch een goed plan om toch maar op te staan. Ook vandaag speelde het dagelijkse ritueel zich opnieuw af; langzaam opstaan, tanden poetsen, douchen, scheren (ook Karina), tent opvouwen, troep op een zo efficient mogelijke manier in de auto proppen, 1 liter olie bijvullen, Tommy instellen op het checkpoint van de vorige dag en naar de start rijden.
De start was op dezelfde plaats als waar we gister zijn geeindigd, dus dat zou makkelijk te vinden moeten zijn. Nadat we deze plek eindelijk terug hadden gevonden stonden Peter en Sjaak (team 119, The Fun Loving Criminals) al aan de kant van de weg. Hun ruige rijgedrag begon toch haar tol te eisen, te zien aan de status hun auto. Sjaak had zijn auto zo lomp over de stoep heen gejaagd dat zijn velg naar de filestijnen geholpen. In verband met de beruchte twee-punten-bij-pechhulp-onderweg-regeling was het net een bijennest van deelnemers die wel even hun autokennis wilden showen om dit team weer op pad te kunnen helpen. Sjaak en Peter konden zich hier niet aan storen en hadden er graag een krabbel op het pech-formulier over voor het wisselen van een band. Scheelde hun weer heel wat werk en zweet..

De cryptische omschrijving die we van tevoren hadden gekregen over de opdracht van vandaag was 'intergreer met de lokale bevoling'. Dit kon dus van alles zijn. Op het opdrachtenblad stond het volgende vermeld:

Onderdeel 1.
Maak kennis met de lokale bevolking en verricht een goede daad: ga bij iemand het gras maaien. Maak een foto van één van de teamleden die het gras maait bij een woonhuis.

Onderdeel 2.
Altijd al een keer in een slaapcabine van een vrachtwagen willen liggen, maar nooit een excuus gehad? Dan heb je er nu een!
Maak een foto van één van de teamleden waarop te zien is dat hij in de slaapcabine van een vrachtwagen ligt. Vrachtwagens in showrooms en autobedrijven zijn uitgesloten.

Onderdeel 3.
Help de automobilisten een handje: tank 5 auto's.
Maak 5 foto's waarop te zien is dat één van de teamleden een auto tankt. Eigen auto en auto's van andere Carbage Run teams tellen niet mee. Dit mag door verschillende teamleden gedaan worden, het hoeft dus niet steeds dezelfde persoon te zijn op de foto.

Onderdeel 4.
Bel bij iemand aan, vraag of je een boterham mag smeren en bij ze thuis mag lunchen. Maak foto's van het voorbereiden van de lunch en van het eten bij de mensen thuis. Alle horeca zijn uiteraard uitgesloten. We gaan er vanuit dat je wel een bosje (zelfgeplukte) bloemen meeneemt voor de gastvrouw.

Onderdeel 5.
Maak een foto van een schuimende fontein. (tip: gebruik de inhoud van je toilettas)

Dit waren dus de opdrachten waar we ons vandaag mee gingen bezighouden. Al na een paar honderd meter vanaf het beginpunt konden we onderdeel 1 afstrepen van ons things-to-do-lijstje.
Bij een paar mensen die buiten stonden zetten we de auto neer en vroegen heel brutaal of we ze even mochten helpen met het maaien van hun gras. Aangezien de vrouw waar we het aan vroegen totaal geen Engels of Duits kon, probeerden we het duidelijk te maken met wat handen en voetenwerk.
Na een hele tijd en meerdere keren het wéér uitleggen van de opdracht kwam mevrouw ineens met een hark aanlopen. Prima dachten we, even voor de beleefdheid ons gehark op haar gras fotograveren, haar een goed gevoel geven voor haar hulpen en snel door naar het volgende huis die misschien wel begreep wat een grasmaaier is!
Gelukkig bleek dit geen probleem, een overbuurvrouw had namelijk wel een andere taal dan Hongaars geleerd op school waardoor zij ons kon vertellen dat ze wel een grasmaaier had, alleen was deze helaas kapot. Ook geen probleem, aangezien we geen filmpje hoefden te maken van onze goede daad. Beetje poseren met de grasmaaier en in de auto om toch wat kilometers te kunnen maken vandaag! We moeten namelijk toch echt vanavond aankomen vóór 23.00 uur in Venetie.

In een Chrysler Voyager is dit normaal gesproken goed te doen, ware het niet dat we ineens een rood lampje met de verontrustende tekst 'Check engine' te zien kregen in ons dashboard.

Tijd om een parkeerplaatsje op te gaan zoeken dus. Motorkap omhoog gedaan om te zien of er wat aan viel te doen. Maar zoals jullie waarschijnlijk al wel weten zijn wij alledrie leken op het gebied van automontage en wat daar allemaal wel niet bijhoort. Motorkap dus maar weer dichtgedaan en hopen op betere momenten met onze engine.

Wonder boven wonder bleek het lampje na het starten van de motor ineens weer uit te zien. Hebben we toch een half monteurs-momentje gehad met z'n allen!

Helaas bleek deze vreugde van korte duur, nog geen vijf minuten later begon er namelijk weer een lampje te branden op het dashboard, en zoals je het vast al wel raadt was het weer het 'Check engine'-lampje. Was het weer tijd om richting de eerste de beste parkeerplaats te rijden.
Weer de motorkap omhoog gedaan en het oliepeil gecheckt. Hierna ook nog maar even het afleesvenster van het koelvloeistof reservoir schoon gemaakt (door het off road rijden van gisteren was het peil door de modder niet meer af te lezen), aangezien deze meter onder het minimum stond leek het ons een goed moment om vandaag dit reservoir maar eens bij te vullen zodat hij weer wat te drinken had. En maar weer op weg..

Na nog geen 60 kilometer begon het rode-lichtjes-festijn weer opnieuw.
Noodoplossing maar even uitgeprobeerd; de grill eraf gehaald en de kachel op standje maximaal gezet zodat de warmte goed weg kon komen. Nu was het dus niet meer alleen de motor die het warm had, maar ook de inzittenden. Nu kun je je vast wel voorstellen hoe dit is, minstens 35 graden buiten en ook nog eens een mobiele sauna in de auto. Ik kan je verzekeren dat dit geen pretje is.
Auto dus 'afgepimpt' en maar weer gestart.

Het lampje bleef eventjes uit, maar ging na een aantal minuten toch weer branden. Dit warme weer blijkt onze auto dus écht niet lekker te vinden.
Wij vermoedden dat het iets te maken met de combinatie tussen de hitte buiten (+/- 35 graden) en onze motortemparatuur. In Nederland gaf de verkoper van onze auto namelijk al aan dat de temperatuurmeter al enige tijd niet meer correct functioneerde.

Gelukkig kwamen we op dit moment team 124, de SUB toppers, tegen.
Zij wilden wel eens even kijken of zij het euvel konden ontdekken. Bij het volgende tankstation dus (voor de verandering) maar weer gestopt.
Vandaag reed het Panorama-team mee met Erik, Erik & Henno, de leden van dit team, dus ongetwijfeld zal hiervan een mooie notitie zijn gemaakt in het notitieblok van Micha (verslaggever) en foto's in het archief bij Piet (fotograaf).
De SUB toppers lieten vandaag zien dat zij toch eigenlijk échte toppers zijn. Met een heel gedoe qua zekeringen, omvormers, kroonstenen en draden hebben zij ervoor gezorgd dat onze koelventilator het weer deed. Door het niet functioneren hiervan kwam werd onze motor niet meer genoeg gekoeld waardoor hij dus oververhit raakte.
Op een gegeven moment onstond er alleen een hele discussie tussen de toppers om welke kant de ventilator op moest draaien, de één zei met de klok mee en de ander dacht dat hij juist tégen de klok in moest draaien.
Hier kwamen we niet uit, dus daarom maar een andere auto gestart om te zien naar welke kant hij daadwerkelijk hoort te draaien.
Hierna nog even getankt, wat ook niet zonder problemen ging. Bij de pomp begon namelijk ineens onze motor te koken en stroomde er minstens een liters koelvloeistof onder onze auto vandaan.
Weer even bijgevuld en met alle teams die er ondertussen ook bij kwamen te staan maar weer op pad.

Door onze koelproblemen hebben we vandaag niet echt veel punten kunnen pakken, maar toch hebben we een aantal punten kunnen sprokkelen.

Allereerst hebben we dus de punten voor het grasmaaier-verhaal.
Daarbij hebben we ook nog de punten voor het tanken. De werknemers bij een tankstation aan de snelweg vonden het zo'n leuke opdracht dat ze graag wilden helpen om de automobilisten uit te leggen wat de bedoeling was en ons daarna hun kant op te sturen.
Helaas vond de baas van het tankstation het na vier gelukte tankbeurten wel genoeg en maande zijn werknemers om te stoppen met het helpen van ons.
Wij nog snel één auto getankt en daarna weer op weg.

De opdracht om te lunchen bij de lokale bevolking hebben we ook gehaald. In één of ander klein dorpje waren we even een kleine pauze aan het houden, waarna we op het idee kwamen om hier maar deze opdracht te gaan vervullen.
Een erg gastvrije mevrouw liet ons binnen en wij liepen met haar mee richting haar moestuin. Hier werden we naar een bank, wat stoelen en een tafel geleid die zij rustig begon te dekken met allerlei lekker. Zij had speciaal voor ons kip bereid met lekkere kruiden en haalde wat brood.
Ondertussen kwam haar man er ook bij zitten, een erg vriendelijke man die helaas niet zo goed Duits kon als zijn vrouw. Deze man was voetbalgek, dus bij het horen van de naam 'Johan Cruijff' en 'Ruud van Nistelrooij' begon hij helemaal op te leven. Zijn vrouw vertelde dat hij elk vrije moment van de dag wel wilde voetballen, of dacht aan voetbal.
Na het eten wilde het echtpaar graag nog even hun tuin laten zien met al hun gewassen hierin. Karina was de gelukkige vandaag en kreeg van de vrouw allemaal dingen mee voor onderweg. Op een gegeven moment zei ze tegen de vrouw dat het misschien allemaal wel iets te veel dingen werden, maar de vrouw bleef maar geven en geven.
Op een gegeven moment vond ook zij het genoeg en liet ons hun kleine vijvertje zien, achter in de tuin. Omdat deze vijver onder een boom stond was deze goed beschut en bleek het water heerlijk koud te wezen. Het was dus wel een aangenaam moment dat we ons een beetje konden opfrissen met het water hieruit tijdens deze warme dag.
Als dank hebben we het echtpaar een oer-Hollands Delfts blauw klompje gegeven die we hadden meegenomen uit Nederland. Dit wilden ze eerst niet aannemen, maar na enig aandringen hield ze het toch maar in haar hand. Leuk aandenken aan die gekke Nederlanders die bij haar op een middag zomaar kwamen aanschuiven voor wat eten.

Na deze geslaagde opdracht maar richting Venetie gereden. Aangezien wij van andere teams hoorden dat je met je auto Venetie niet makkelijk inkomt, én de bussen maar tot 23.00 uur reden, hadden we maar besloten de organisatie te SMS-en dat we de volgende dag de opdrachten wel zouden inleveren. Geen probleem dus konden we nu rustig naar de camping heenrijden met de zes auto's waar we op dat moment mee samenreden. De campings in Italie zijn niet heel goedkoop, dus deze viel daardoor wat op.. Prettig als je niet bijzonder veel hoeft te betalen, maar het werd ook al snel duidelijk waarom dat zo was. De camping bleek dicht bij het vliegveld te zijn, dus om de zoveel tijd kwam er een vliegtuig bijzonder laag overvliegen.
Nadat we de tent op hebben gezet gezellig met een aantal teams wat gedronken.

Ook dit werd een late avond.. en later.. en later..

Ciao,

Yoran