Carbagerun, dag 1

Vandaag was het dan eindelijk zover, de start van de Carbagerun!

Ondanks een valse start met betrekking tot de Scharrelbarrel-garderobe (Mark en Yoran hadden damesmodellen qua teamshirtjes), konden we na een creatieve oplossing toch onze vakantie beginnen.

Stipt om 8.15 uur stonden wij met ons Scharrelbarrel op het Wilhelminaplein in Hardenberg, waar om 9.00 uur de start zou worden voltrokken.

Na het bekijken en ons bewonderen, verbazen & vermaken met alle prachtwagens die er waren gemaakt, ik heb onder andere een lijkenwagen (team Body Bags, hoe toepasselijk), een wagen waar Gordon jaloers op zou zijn geweest (van team SUB-toppers), een Delftsblauwe auto (team Dukes uut Drenthe) en een mooie graffiti-auto (team Je Moeder)gezien. Hieronder wat foto's van wat deelnemende auto's:

FOTO'S (volgen morgen)

Hierna was het tijd om ons in te schrijven. Dit verliep allemaal soepeltjes, op Marks' studiegenoot Bert (van de Kroelkiwi's) na, die had al zijn papieren nog niet echt op orde, dus kon hij nog even snel wat kopietjes regelen van de verschillende reisdocumenten. Ook de auto heeft nog een inspectie ondergaan, alle lampies werken, veiligheidsvestje, gevaren3hoek en EHBO-kit aanwezig.. check, check, check!!

Hart van Nederland en RTV Oost waren vanochtend ook even aanwezig om wat leuke plaatjes te schieten die hoogstwaarschijnlijk vanavond ook gelijk op tv voorbij zullen komen.
Nog wat medianieuws; Panorama (het tijdschrift) rijdt deze week ook mee met een eigen team, hierin zitten een verslaggever en fotograaf van het blad, binnenkort zal dit verslag (7 pagina tellend) te vinden zijn in de Panorama. Voor alle mannen eindelijk dus een excuus om dit blad te kunnen kopen!

Uiteindelijk stonden Wilfred en Bram van de organisatie rond half tien klaar om iedereen toe te spreken en de laatste waarschuwingen/regels door te geven. Hierna kon dan toch echt het feest beginnen!

Dat we vandaag vertrokken is in Hardenberg en omstreken niet zomaar aan de inwoners voorbij gegaan, onder een luid en hels kabaal vertrok iedereen uit Hardenberg, in de richting van Praag.
Wat wij ontzettend tof vonden waren ál die mensen die langs de kant stonden om ons uit te zwaaien, geeft toch wel een erg leuk gevoel dat die mensen er zijn om 65 auto's uit te zwaaien..

Nou, tot zover de plichtplegingen in Hardenberg. Nu werd het toch echt tijd om vól te pompen naar Praag en ondertussen proberen wat opdrachtjes te voltooien.

De opdrachten van vandaag luidden als volgt:
1. Het automerk dat in het land van herkomst “Zjigoeli” wordt genoemd is bij ons bekend onder een andere naam. Deze naam (zoals wij het merk in Nederland kennen) is ook een plaatsnaam in Duitsland. Maak een foto van het plaatsnaambord van deze plaats. (2 punten)

2. In Duitsland ligt een dorpje waar hartstikke dood en springleven heel dicht bij elkaar liggen. Heb je dit dorp gevonden? Rijd dan het dorp binnen. In dit plaatsje vind je een café waar ze geen krukken, stoelen of banken hebben. Maak een foto van dit café. (2 punten)

3. Maak een foto van de immense St. Anthonius Kerk. (2 punten)

4. Nu nog even wat garbage verzamelen: neem een Duitse of Tsjechische krant mee die minimaal 1 maand oud is. (2 punten)

5. Maak een foto van dit pand: (2 punten)

Dit waren dus de dingen waar we ons vandaag de hele dag (naast het rijden) mee bezig mochten houden.
Niet alle opdrachten zijn even goed geslaagd, maar we hebben toch een poging gedaan om het allemaal zo goed mogelijk uit te voren.

Gelukkig kunnen we voor elke opdracht die we niet halen natuurlijk onze technische kennis (ahum) erbij halen wanneer we een gestrand team aan de kant van de weg moeten helpen. Voor elke keer dat dit ons lukt krijgen we twee punten.

Hoe hebben we onze opdrachten uitgevoerd?
Allereerst hebben we na het lezen van de opdrachten snel onze telefoon erbij gepakt om op Wikipedi en Google te vinden dat Zjigoeli de benaming is voor het van oorsprong Tjechische automerk 'Lada'. Uiteraard dit ingevoerd in de TomTom zodat we er zonder problemen heen zouden rijden, een fotootje konden maken en daarna door naar de volgende opdrachtbestemming te rijden.
.. Helaas is dit allemaal wat makkelijker gezegd dan gedaan dus kan ik je nu al mededelen dat deze (simpele) opdracht niet is gelukt. Nadat wij in het dorpje Lada waren aangekomen konden wij nergens een naambordje vinden, wel een aantal andere teams die aan de kant van de weg stonden te plassen. We hadden nog geen hoge nood bij onze blaas, dus dit plas-momentje lieten we even aan ons voorbij gaan.
.. Helaas niet wetende dat waar deze personen stonden, ook het énige plaatsnaambordje van Lada stond. Ach, je kunt niet alles weten hé? Dus reden we onverrichter zaken door naar de volgende bestemming.

Dit was dus de opdracht waarbij we een plaats moesten vinden die iets te maken moest hebben met leven en dood. Zelf hadden we al op de wegenkaarten gekeken naar een plaatsnaam wat er misschien wel iets mee te maken had, maar het enige wat wij konden bedenken was Aschleben en Neukirchen. Daarom maar de hulptroepen ingeschakeld. Rik & Debbie hadden in Hardenberg beloofd dat, wanneer zij iets voor ons konden betekenen om te speuren op het internet, zij dit zouden doen.
Snelle Debbie zou snelle Debbie niet wezen als zij na enige tijd met het plaatsje Morsleben op de proppen kwam, bedankt Debster!
In Morsleben bleek een café te zijn wat de naam 'Stehcafé' draagt, helaas bleek het vandaag 'ruhedag' te zijn, dus konden wij het (gebrek aan) interieur niet even bezichtigen.
Team 138, Bassie & Adriaan bleek op hetzelfde moment op het juiste spoor te zitten, zij konden ons dus vertellen waar ongeveer het plaatsnaambordje van Lada stond, waarna we ons wel voor onze kop konden slaan door daar niet even te stoppen. Ach, je kunt nog stééds niet alles weten hé?

Opdracht drie, de immense St. Anthonius Kerk. De TomTom gaf bij het invoeren van 'St. Anthonius' een aantal opties door, waardoor we er hier maar één van uitpikten, namelijk het dorpje Voxtrup. Hier een aantal foto's gemaakt en even kennis gemaakt met de lokale bevolking. Erg aardige en behulpzame mensen.
Nabij het tankstation een ander team gesproken te hebben die een beetje hun mond voorbij praatten (''zoek het in het woord immense''), waren we opnieuw gespitst op deze opdracht. Niet heel veel laten zien we ineens het plaatsje Immensen op de borden staan, anker uit en op zoek naar de St. Anthonius Kirche. Fotootje gemaakt en op naar de volgende opdracht!

Hierbij moesten we dus op zoek naar een Duitse óf Tjechische krant die minstens een maand oud was. Zomaar ergens een dorpje in gereden en bij een 'Kartoffelverkauf'-punt gevraagd of ze misschien iets voor ons konden betekenen. De vrouw die we hier tegenkwamen begreep eerst de vraag niet en kwam met één of andere magazine. Na haar het nog een keer uit te hebben gelegd kwam ze aan met de 'Hannoversche Allgemeine' van 1 april jl., oud genoeg lijkt mij..

Nadat we ons leesvoer hadden ingepakt crossten we weer lekker verder.
Tót het moment dat een aardige Engelsman ons erop wees dat onze linkervoorband niet meer voldeed aan de APK-eisen.
(met deze band had ik vorige week ook al wat problemen, toen had ik de ANWB nodig om onze band te vervangen)
Daarom maar snel de auto op de vluchtstrook neergezet om te checken wat er precies aan de hand was. Nu bleek dat deze band zowat leeg was. Hiermee is ons eerste vluchtstrook-momentje een feit!:-) Nou, de alarmlichten maar aan en op een slakkegangetje via de vluchtstrook de eerste afslag genomen. Deze afslag leidde ons naar één of ander klein dorpje. De plaatselijke automonteur hier maar even aan zijn overall-jasje getrokken om te vragen of hij wat met onze band kon. Eerst heeft hij hem helemaal nagekeken op scheurtjes, gaten en andere gekke dingen die niet thuishoren in een goede band. Toen bleek dat dit allemaal in orde was, kon hij ons alleen nog maar adviseren om naar een bandenboer in een grote stad te gaan om daar een nieuwe band te kopen, onze band kon dit kleine eindje rijden namelijk nog wel even volhouden nadat hij hem opnieuw had opgepompt. Hierop wilde hij de band weer monteren op de auto, tijdens dit gebeuren stootte hij tegen het ventiel aan waarna er ineens een sissend geluid vanaf kwam; probleem gevonden dus!
Oplossing; deze beste man € 25,- geven waarna hij een nieuw ventiel monteerde en ons weer met een (iets) veiliger gevoel op pad te sturen.

Na dit avontuur maar weer verder gegaan met de opdrachten..

Tot nu toe hebben we dus al 6 (3 geslaagde opdrachten) punten verzameld. Op het moment dat ik dit schrijf zit ik op de passagierssstoel ter hoogte van Döbeln. Zojuist hebben we bij de plaatselijke Turk even wat gegeten om op krachten te komen voor de resterende 200 km. naar Praag. Tijdens de komende twee uur moeten we dus nog even op zoek naar de ruïne. Ben benieuwd of we deze spot kunnen vinden om op de foto te zetten. Ik zal straks nog even een update geven..

Op het moment dat we nog even wilden kijken hoe het krot eruit zag wat we moesten vinden, kwamen we tot de ontdekking de we het opdrachtenblad kwijt waren. Nu moesten we dus ons fotografisch geheugen het werk laten doen..

Net ook nog even aan de Panorama-fotograaf gevraagd of hij er voor wil zorgen dat wij voor het eerst én het laatst (ivm het gebrek aan vrouwelijke vormen bij Mark & Yoran) in hun blad kunnen komen te staan. Wij dus over de motorkap gelegen voor het leukste plaatje.
Allemaal hopelijk te zien over een aantal weken op jullie deurmat..

De eerste standaard-Scharrelbarrel-zinnen hebben trouwens ook al de revue gepasseerd, een aantal:
- “Daar moeten we nog even naar kijken..”
- “Houd hem tussen de lijntjes, en de glimmende kant bóóóóvéééén!”
- “Drank? 's Avonds zitten we alleen maar aan het water” (denk hierbij aan de Donau, Moldau, Seine etc. etc.)
- “Zolang we Monaco maar halen”
- “Pompen ouwe!”
- “Check die chick!”
- “Zullen we dat maar niet doen?”
- Karina: “Jelle zal me vast ontzettend missen, gelukkig heb ik mijn brede, aantrekkelijke, sportieve medepassagiers nog in de Scharrelbarrel!”

We kwamen vandaag om 22.30 uur aan in Praag. Nadat Karina bij de organisatie met de nodige charmes de punten bij elkaar had gesprokkeld en Mark & ik nog even met wat andere teams stonden na te praten over de dag, konden we eindelijk op zoek naar een slaapplek.

Dit bleek moeilijker dan gedacht, lang verhaal, uiteindelijk zijn we om 2.00 uur in ons hotel aangekomen. Morgen gaan we voor een camping!

Zo, dit is genoeg voor vandaag. Bij deze draag ik het schrijf-stokje over aan Karina, kijken of ze van morgen ook zo'n lang verhaal kan maken.

Groeten, ook van Karina en Mark,

Yoran